Link naar videowerk

‘Toen de Coronasituatie aanving en ik binnen moest blijven, was de nucleaire ramp in Fukushima het eerste waar ik aan moest denken. Destijds, in 2011, was er een door de regering opgelegde stroomstoring. De regen zou besmet zijn met straling. Ik zat vast in een pikdonkere kamer, worstelend met een mix van angst, ongeduld, verveling, maar ook een licht gevoel van opwinding. En ik liet de tijd verstrijken, zonder iets te doen. Die ervaring van tijd was verrassend gelijk aan die van de rustige Japanse experimentele muziek waar ik al veel naar had geluisterd. Het hielp me bij het dilemma: hoe ga ik om met tijd die zich niet laat controleren, maar waarvan ik ook niet weet te genieten? En de realiteit was dat we na de ramp in Fukushima uiteindelijk het hele jaar met de angst voor straling moesten leven. Het was volkomen bizar. Toen TEPCO de ‘meltdown’ aankondigde twee maanden na de ramp, begreep ik dat het vergaan van de wereld niet onmiddellijk zou gebeuren – zoals in films – maar dat het zich zal voltrekken in een zeer langzaam tijdsverloop.
In deze Coronasituatie is de vraag op welke manier creatief in huis te zijn, en geen tijd te verspillen, al erg vaak gesteld. We realiseren ons echter ook dat de betekenis van creativiteit na deze situatie anders zal zijn dan voorheen. Misschien is het gevolg dat we in het reine komen met onszelf; in plaats van steeds maar de zogenaamd saaie tijd te willen doden. Doen we dat wel, dan missen we niet alleen het geleidelijk uiteenvallen van dingen, maar ook de rauwe, triviale vreugde die momenteel aan de oppervlakte verschijnt.’

TAKESHI IKEDA werd in 1984 in Tokio geboren. Hij is kunstenaar en ook muzikant. Hij laat zich inspireren door experimentele muziek (John Cage, Wandelweiser Group, etc.) en hardcore punkrock. Deze muziekgenres bewijzen dat muziek meer is dan alleen geluid omdat ze ook andere elementen benadrukken, zoals het luister- en voelpubliek. Bovendien hebben de twee soorten muziek het kenmerk dat ze gestructureerd en eentonig zijn, zelfs saai.

Verveling heeft hier geen negatieve bijklank. In plaats daarvan beschouwt Ikeda het als een significante kwaliteit van muziek en tijd. Ons leven is volgens hem niet gebaseerd op een reeks spannende hoogtepunten, maar eerder op saaie tijd. Luisteren naar saaie muziek nodigt ons uit om na te denken over die saaie tijd en deze meer te leren waarderen.

In deze situatie werd de kwestie hoe om te gaan met verveling of om verveling te ervaren steeds belangrijker. Takeshi deed een solotentoonstelling plus performance met Kunstfort bij Vijfhuizen tijdens de Haarlemse Herfst in 2018.

#KunstfortSprouts

Link naar videowerk

Video. Courtesy the artist

Script / Director /Editor: Core of bells (Takeshi Ikeda, Ikurhiro Yamagata, Yohei Aida Sho Yoshida)
Director of Photography: Shu Nakagawa