2018/2019, Neverneverland, Amsterdam
Sculptuur, 76 cm × 30 cm ×  26 cm
Onverbrande klei, beton, hout, kettingen, menselijke tanden, goud

Miriam Kongstad onderzoekt het menselijk lichaam en de sociale en politieke regimes eromheen. Vanuit een sociaal-antropologische invalshoek verkent ze lichamelijkheid en affectie, in het bijzonder de betekenis van alledaagse en natuurlijke bewegingen in populaire cultuur. Binnen haar multidisciplinaire praktijk maakt zij sculptuur en installatie, assemblage, geluid, poëzie en performance.

De sculpturen manifesteren een staat waarin gender vervaagt en enkel pure seks overblijft. Ze vertegenwoordigen een mentale toestand die scenario’s suggereren waarin elke vorm van cultureel geconstrueerde varianten van gender irrelevant worden. Lichaamsdelen smelten simpelweg samen tot onafscheidelijke massa’s van vlees en verlangen. De religieuze aspecten van de werken tonen zich niet alleen in de titel en de engel-demoon typologie, ze komen ook naar voren in de gestileerde, decoratieve esthetiek, daarbij verwijzend naar (Christelijke) religieuze afbeeldingen, maar ook de mythologische Putto-figuur.