Lola Pertsowsky (FR, 1988) woont en werkt in Brussel en werd grootgebracht op een eilandje in Frankrijk. Met haar foto’s verzamelt ze situaties die samen het verhaal van een imaginaire microcosmos – een andere wereld – zouden kunnen vertellen. Ze kiest voor een verticaal kader: niet het landschap, de ‘overview’, maar het fragment vindt ze interessant.

Deze slak die zich stilletjes voortbeweegt aan de andere kant van het slaapkamerraam, legde ze in een korte tijdspanne van heel dichtbij vast. Flits en close-up tonen de slak als een grote, nogal zichtbare aanwezigheid. Ze lijkt wel een buitenaards wezen. Daarachter zien we de eindeloze duisternis van de nacht.

Als we dan de titel herlezen, begrijpen we dat het werk ook een venster biedt op de geschiedenis van de fotografie. Thomas Ruff, een bekende Duitse fotograaf, realiseerde zich einde jaren 80 dat hij de middelen ontbeerde om een bevredigende opname te maken van de sterrenhemel. Hij zocht zijn toevlucht tot de oude negatieven van een observatorium en verzamelde en manipuleerde ze voor een nu wereldberoemd boek genaamd Sterne (Sterren). Ruffs daad veranderde ideeën over kunst en fotografie: geleende beelden tellen ook. Maar het bracht ook een nieuwe vraag op, want als fotografie in essentie is: het vastleggen van beeld met licht, waar kijken we dan naar als we de duisternis gefotografeerd denken te hebben?