Ann Lislegaard (NO, 1962)
Oracles, Owls… Some Animals Never Sleep, 2012-2014
3D animatie en geluid / 3D animation, sound

In het iconische werk Oracles, Owls … Some Animals Never Sleep geven geanimeerde uilen een profetische monoloog vol aforismen en fragmenten van I-Ching. De monologen worden onderbroken door gecomprimeerde ruis en gedramatiseerde en vervormde samples uit Blade Runner, Ridley Scotts verfilming uit 1982 van de roman Do Androids Dream of Electric Sheep van Philip K. Dick uit 1968. De onhandelbare stemmen zijn soms dreigend en soms humoristisch, verdubbeld – een vermenigvuldigend ‘zelf’ – met niet-gesynchroniseerde dance- en tranceachtige bewegingen. De uil verschijnt als een instabiel orakel dat taalkundige structuren afbreekt, en blijkt verwikkeld in een schurende zoektocht naar de fictieve samenhang van zelf en gender. Orakels zijn entiteiten die dienen als portalen naar verborgen werelden. Ze zijn verbonden met wat onder de oppervlakte begraven ligt. Hun boodschappen zijn dikwijls abstract of gecodeerd; we moeten leren hoe ze spreken. Wanneer we hun boodschappen en verhalen proberen te begrijpen, communiceren we niet enkel met deze niet-menselijke wezens, maar leren we tevens hun systeem, habitat en taal. Toch zijn Orakels ook bedriegers die ons over de toekomst informeren en tegelijkertijd breken met regels van samenhang en een correcte uitvoering. Zo doet een niet-menselijke stem onze taal, categorieën en identiteiten wankelen.