Op zaterdag 5 maart presenteert het Kunstfort een live publieksprogramma rondom ecologie, geschiedenis, (menselijke) lichamen, dromen en talen. Met werk van kunstenaars uit Centraal- en Noord-Azië. De werken maken gelaagde geschiedenissen zichtbaar: sporen van het koloniale en Sovjetverleden en de hedendaagse realiteit van kapitalistische uitbuiting.

Met werken van Saodat Ismailova, Haider Mukhit, Natalia Papaeva, medesamengesteld door en met een tekst van onderzoeker Fabienne Rachmadiev. Gemodereerd door Zippora.

Het publieksprogramma is toegankelijk voor iedereen en gratis. Een reservering is niet nodig. Start om 15:00, inloop vanaf 14:30 op het fort.

Stains of Oxus is een video-installatie van Saodat Ismailova over de Amu Daria (Oxus) rivier, die ontspringt in Alichur (het Pamir gebergte) en uitmondt in het Aralmeer. De installatie verbeeldt een mystieke rivier van dromen, een collectief geheugen van archetypes en totems. Het is een oeroude plaatselijke traditie en een ochtendritueel om ‘s ochtends je gedachten en dromen de rivier toe te fluisteren. De vergezichten en geluiden komen tot stand door een mix van ritmische choreografie, gedocumenteerd bewijs, landschappen en beelden van mensen. Langs de oevers van de Oxus, komen we mensen van verschillende leeftijden tegen, wier levens onlosmaakbaar verbonden zijn met deze rivier.

De video Temirtau werd als eerst getoond op de virtuele tentoonstelling Jaman Öner (slechte kunst in het Kazachs), die werd gecureerd door Suinbike Suleimenova en Aida Issakhankyzy. Temirtau is een mijnstad in het noorden van Kazachstan, vlakbij de stad Karaganda, waar de kunstenaar vandaan komt. Het intense ritme van geluiden en beelden evoceert de impact van extractie op een lichaam, een gemeenschap, een omgeving. De stakende mijnwerkers van Temirtau kregen van de autoriteiten te horen dat ze hun gevoelens niet moesten tonen. Temirtau legt op een zowel intieme als activistische wijze de kosten en gevolgen van de extractieve en fossiele brandstof industrie bloot. Het werk van Haider Mukhit ontrafelt zowel de verbintenissen van het menselijk lichaam met de geschiedenissen waaraan dat lichaam onderworpen is, als wat er gebeurt als een gemeenschap volhardt.

Natalia Papaeva maakt voor haar performances gebruik van haar herinneringen en persoonlijke ervaringen, waaronder haar Boerjat-Mongolische achtergrond. Deze elementen vormen een leidraad voor een onderzoek naar de verbintenissen tussen taal en landschap, tussen nalatenschap en herinnering. In haar werk analyseert Papaeva de manieren waarop de Sovjet-overheid, maar ook etnografen, de niet-Slavische “Ander” beschreven. Wie heeft er toegang tot welke nalatenschap, welke herinneringen blijven levend? Op welke wijze en door wie kunnen nalatenschap en herinnering worden vervormd en hervormd? De kunstenaar verbindt archiefmateriaal aan het landschap als archief van de immense impact die het Sovjet-regime had op Boerjatië.

Fabienne Rachmadiev zal een tekst voordragen waarin de thema’s van het programma worden samengebracht. De tekst stoelt op zowel haar onderzoek naar de temporaliteiten van dekolonialiteit, ecologie, en archieven in hedendaagse kunst uit Centraal Azië en Rusland, als haar fictie en proza, en is bedoeld als uitnodiging aan het publiek om deel te nemen aan een proces van denken en ervaren met en door de thema’s, gedachten en beelden die in de kunstwerken worden aangereikt. De tekst is dan ook geen conclusie, maar heeft een open einde, zodat een gesprek zich voorbij de middag zelf kan ontvouwen en voortzetten.