De roestige installatie van Dik Box (Cruquius, 1947) kan gezien worden als metafoor voor het leven, altijd in beweging: het zwelt op, het vernauwt, het neemt een andere wending of slaat een doodlopende weg in, keert terug op zijn schreden en vervolgt zijn weg. Dik Box probeert vorm te geven aan het ongrijpbare. De metalen installatie, een raadselachtige gebogen lijn, is ter plekke gemaakt op de tussendijk die rondom het Kunstfort bij Vijfhuizen ligt, namelijk net boven het water in de slotgracht.